Jan Scholder

Wie was mijn vader? Jan Scholder, een introverte man die zeer veel moeite had met het omgaan met gevoelens, laat staan het uiten ervan.
Op 9 Februari heb ik hem dan ook een van de weinige keren echt zien huilen; hij kreeg de diagnose uitgezaaide darmkanker met een inmidels volledig geinfecteerde lever. "Even" opereren was dus geen optie!
We hebben gesproken over behandeling met chemo. Echt niemand van ons had ook maar enigszins het idee dat we zo snel hier zouden staan!

Voor zijn kinderen, en iedereen die hij mocht, stond hij altijd klaar met raad en daad.

Wat was mijn vader? Hij is ooit een tijdje banketbakker geweest. Wie kent niet zijn appeltaart die over de jaren zo geperfectioneerd is dat er geen banketbakker is die daar ook maar enigszins aan kan tippen. We zullen het missen...!

Hij heeft een flinke tijd op zandwagens, kiepers, gereden. Dat heeft uiteindelijk geresulteert tot mijn moeder...... Ja, mijn moeder!
Hij reed de straat in waar mijn moeder net de hond, Blackie, aan het uitlaten was, die bijna onder de wagen zat. Zij heeft hem aardig uitgeveterd, en hij haar vervolgens maar mee uit gevraagd!

Daarna kwam zijn dienst tijd, ook daar was hij chauffeur. Als hij ook maar enigszins in de buurt was, dan reed hij wel even om om een bakkie te gaan doen. Zo ook een keer toen hij met zijn kapitein in de buurt was.
Hij meldde nog dat hij met zijn kapitein was, maar ma gilde "het zal ..... wel zijn". Oeps!

Vervolgens werd het PAM, cq. Calpam. Olie en benzine. Nu mag een olie- of benzineauto niet meer de weg op zodra er gladheid is, maar daar werd destijds anders over gedacht; je kon tenslotte de mensen toch niet in de kou laten zitten...
We hebben heel wat verhalen uit die tijd gehoord.
Ze hadden bijv. In de winter veel ingehuurde wagens en bij het depot was net even een klein hoogteverschil waar het velen niet lukte om omhoog te rijden. Tsja, dat was dan weer even een klusje voor pa.
We zijn vroeger alle drie ook heel wat ritjes met pa mee geweest.

Nog weer later ging hij met zijn broer het transport van vis naar Italie en Zwitserland regelen. Eerst naast zijn baan bij Calpam, later was dat een volledige klus.

Ma overleed in 1984, na een kortstondige ziekte, aan een hersentumor. Hij heeft het nooit echt kunnen verwerken!
In 1990 trok Tiny bij hem in en met haar heeft hij nog flink wat van Europa gezien.

Hij heeft bijna 50 jaar aan de Willebrordstraat gewoond. Het huis staat nog steeds op dezelfde plek en er zijn ook nog delen die origineel zijn! Maar, over de jaren is het echt volledig verbouwd. Eerst met hulp van een aannemer, later met hulp van buren nadat gebleken was dat aannemers soms toch niet echt weten waar ze mee bezig zijn, of in ieder geval destijds niet tegen de gemeenteopzichter in durfde te gaan; het achterdak lag een 30cm te laag!
Bij een latere verbouwing heeft pa diezelfde opzichter verteld dat als hij langs reed en het achterdak open zag, dat we dan aan het optrekken waren. U kunt zich de protesten van de betreffende ambtenaar wel voorstellen, maar pa zijn enige commentaar was dat "hij zijn baas dan wel even moest menemen als hij de werkzaamheden kwam stopzetten!"

Bij deze verbouwingen heeft pa, en later ook ik, heel erg veel geleerd.
Toen ik in mijn kamertje een wandmeubel nodig had, hebben we het dan ook maar zelf gebouwd omdat we niets geschikts te koop vonden.
Er zijn vele kastjes gevolgd!
Geen idee hoeveel hij er nog in aanvraag had, hij heeft ze niet meer mogen maken!

Ook de eerste camper heeft hij zelf geheel ingebouwd. Na een tijd had hij de balen van de auto, maar kwa camper was het fabrieksding er toch maar niets bij.

Een 18 jaar terug raakte hij het zicht in een oog kwijt.
Door zijn zeer grote routine had hij echter, na het bijplaatsen van een aantal extra spiegeltjes, weinig problemen met rijden.
Maar, vorig jaar was eigenlijk zijn grootste zorg dat hij merkte dat het zicht in zijn andere oog minder werd.
Er waren ook wel eens andere klachten, maar die werden deels voor lief genomen en ongetwijfelt gebagatelliseerd.

Wat kan ik nog meer vertellen? Ongetwijfelt veel te veel!
Ik houdt het maar bij "pa, ik hou van je!" "We zullen je ontzettend missen!"
Goeie reis en doe de groetjes aan ma!






© 2005, Info.

HTML 4.01 Transitional